Według Oskara Hansena rola architekta w kształtowaniu przestrzeni polega przede wszystkim na tworzeniu „tła dla zdarzeń”, a architektura ma za zadanie eksponować ludzi i ich aktywności.
Home alone opowiada o związkach z architekturą, o tworzeniu i eksploatacji przestrzeni miejskich czy prywatnych, za którymi tęsknimy. Wystawa stała się pretekstem do snucia historii, grzebania we wspomnieniach, tych pozytywnych, ale również traumatycznych.
Zapożyczenia wizualne, takie jak zestawiania kolorystyczne występujące w instytucjach publicznych czy mieszkaniach lat 90-tych tworzą przestrzeń gościnną, zapewniająca odwiedzającym poczucie bycia mile widzianymi. Jednak architektura postmodernistyczna charakteryzuje się przede wszystkim chaosem, założeniami nie ulegającymi duchowi czasu czy postępowi technicznemu. Wówczas liczył się kontekst, nastrój czy wreszcie osobiste upodobania architekta i inwestora.
Na wystawie znajdą się obiekty malarskie wykonane w latach 2015-2019.