Wystawa pt. Ciężar afirmacji to wielowarstwowa narracja, w której granice pomiędzy materią ożywioną i nieożywioną ulegają zatarciu. Anna Maria Zuzela eksploruje intymność, cielesność i napięcie między formami organicznymi a produktami ludzkiej działalności. Jej twórczość rzeźbiarska skłania do namysłu nad kruchością i odpornością, z niezwykłą wrażliwością poruszając współczesne dylematy, takie jak presja, której poddawane jest ciało – zwłaszcza ciało kulturowo wyobcowane i napiętnowane.
Prace artystki często charakteryzują się warstwową strukturą, przypominającą powierzchnię skóry – przestrzeń chłonącą, ale i opierającą się działaniu czynników zewnętrznych, podlegającą nieustannym procesom przemiany. W swojej twórczości stosuje podejście performatywne, wykorzystując ceramikę, metal i tekstylia do konstruowania form zawieszonych pomiędzy efemerycznością a trwałością, naturalnością a przemysłową precyzją, tym, co ludzkie i nie-ludzkie.
Takie przenikanie się form skłania do uważnego zastanowienia się nad zagadnieniami pożądania, wrażliwości i transformacji, jednocześnie proponując alternatywne spojrzenie na czas, w którym przeszłość i teraźniejszość splatają się w jedną, nieustannie ewoluującą narrację. Poprzez swoje obrazy i instalacje rzeźbiarskie Anna Maria Zuzela bada materialność i procesy przemiany, oscylując pomiędzy precyzyjnie kontrolowaną techniką a nieprzewidywalnością technik manualnych. W ten sposób powstają dynamiczne, dotykowe instalacje, w których elementy organiczne łączą się z industrialnymi. Jej prace skłaniają do krytycznej refleksji nad naturą intymności oraz sposobami, w jakie ciała, obiekty i obrazy istnieją w przestrzeni i zapisują się w pamięci.