Performance Gdybym była kamieniem nosiłabym siebie jest rozwinięciem wielowątkowego projektu Wiktorii Imprint-Sculptures, którego główną ideą jest odbudowywanie utraconej relacji człowiek-natura, poprzez cielesny kontakt z czymś, co najbardziej pierwotne, a od czego nieustannie się oddalamy. Projekt ucieleśniał się do tej pory w formach instalacji, video i fotografii gdzie rzeźba stanowiła główną rolę, a dokładniej co między nią, a ciałem odbiorcy.
Performatywne obiekty są narzędziami do fizycznego zbliżenia do natury poprzez obcowanie i dotykanie, zacieśniając więzi mentalne i duchowe. Nawrocka i Jakubowski ożywią materię kamieni, w nawiązaniu do somatycznych metod uzdrawiania, zaglądając w głąb historii, archeologii, aktów dotyku i dźwięku, tworząc rytualną choreografię w hołdzie naturze, przenoszącą ciało do sensorycznej mitycznej opowieści, w której performerki otwierają kamiennym kluczem portal do utopijnej rzeczywistości wielogatunkowej miłości.
Prace powstały w inspiracji estetyką mody erotycznej, bdsm, oraz kontekstem praktyk ekoseksualnych, dzięki punktowi styku skóra-kamień, mocnego zaczepienia rzeźb na sobie, z każdym kolejnym kontaktem praca “staje się” na nowo. Uzdrawiające właściwości kamieni przynoszą ukojenie w czasie narastającego przebodźcowania, kiedy ciała alarmują o wewnętrznym dyskomforcie i napięciu. Kamień jako amulet chroni przekazując energię punktom strategicznym, takim jak podbrzusze, splot słoneczny, lędźwie.
Wiktoria – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie kończy drugi stopień magisterski w Beaux-Arts de Paris w pracowni Tatiany Trouvé. Mieszka i pracuje w Paryżu, członkini atelier Poush, Aubervilliers. Jej praktyka od 2019 roku skupiona jest wokół przywracania relacji między człowiekiem i środowiskiem naturalnym. Projekty performatywnych instalacji, obiektów, śladów i efemerycznych rycin są fizycznym doświadczaniem naszej percepcji, ujawnieniem pamięci ciał i dotyku oraz nakreśleniem w naszej świadomości odnowionej i intymnej relacji z naturą. Prace obejmują otwartą i swobodną ideę rzeźby, w której granica między obiektem a ciałem jest nieokreślona. Rzeźby są zarówno materiałem, jak i ciałem, które je obejmuje, a także przestrzenią pomiędzy nimi.
Bartosz Jakubowski – artysta, performer i queerowy aktywista. Interesuje go śnienie na jawie, historia spekulatywna, i utopia jako strategia przetrwania. Podstawą jego wielozmysłowych działań jest praca z archiwami i zapachami, oraz praktyka ruchowa w oparciu o improwizację w kontakcie, Ilan Lev method i BMC. Jest członkiem Queerowej Akademii Ruchu, współtworzy kolektyw X-Philes i audycję Score me Queer.
Jagna Nawrocka – w swojej praktyce artystycznej eksploruje strategie choreograficzne w pracy z kamerą, ze słowem, w tkaninie i rzeźbie oraz performansie. Zaangażowana w spekulatywne projekty (post)artystyczne ciało-badaczka skupiająca się na somatycznej wyobraźni i wytwarzaniu kolektywnej wiedzy w wymianie zmysłowego doświadczenia. Jest członkinią Queerowej Akademii Ruchu i inicjatorką projektu SCORE ME QUEER, prowadzi partycypacyjny research performatywny, Longing to be long, oraz współtworzy program rezydencyjny Lios Labs, międzynarodowej platformy badawczej dedykowanej splątaniom sztuki i ekologii.