KRUPA warmly invites you to celebrate the launch of Radek Brousil’s catalogue for the solo exhibition What You See Is Not Here Tomorrow. 

Join us for this special occasion on 25 April, from 6–8 PM, at our Wrocław gallery. 

KSIĘCIA WITOLDA 48/70 8th FLOOR 
50-203, WROCŁAW, PL 

We are pleased to share that Radek Brousil will join us for the event; a guided tour of the exhibition with the artist will take place. Copies of the exhibition catalogue will be available at the venue. 

Aeon, the longest geochronological unit, opens a reflection on the planet’s past and future, mythology and geology, technology and organicity. The show is a speculation about the time before and after humans – a story about transformation, alienation and erosion of forms.

The artists explore the strangeness and horror of ecological crises viewed through two temporal axes—the past and the future—urging a shift in the way we conceive interspecies relations.

Baśniks’ works overlap on a semantic level, exploring the exploitation of nature and anthropocentric religious constructions. They juxtapose transhumanist fantasies of immortality (as well as their mythological and religious roots) with mineral structures shaping the earth billions of years ago. The dialogue of Justyna and Paweł’s works is shrouded in a sacred aura, where the geological axis intertwines with the mythological one, and structures resembling prehistoric drawings blur their boundaries and meanings.

While the first duo operates on a geological timeline stretching infinitely back before the age of man, Inside Job looks forward, exploring the limits of futuristic materials. Their works combine organic and technological processes, speculating on the forms that may emerge in a post-natural world – hybrid objects, balancing between construction and disintegration, the synthetic and the biological, precision and randomness. However, their seemingly dystopian visions conceal a story of survival and fragile hope. The ruins of the Anthropocene become unknown territory where a new, post-human life unfolds.

Wystawa rozciąga się na dwie lokalizacje, jako symboliczny portal, który jednocześnie oddziela i łączy dwie przestrzenie – galerię KRUPA we Wrocławiu oraz jej nowo otwartą siedzibę w Londynie – zwiastując zakończenie jednego rozdziału, jak i początek kolejnego, zarówno dla Radka Brousila, jak i dla galerii. W swojej najnowszej serii prac Radek Brousil powraca do malarstwa, jednocześnie pozostając wierny swojej fotograficznej przeszłości. Odwołując się do chronopolityki (polityki czasu) i wybierając zdjęcia ze swojego archiwum, artysta zastanawia się nad samą istotą fotografii oraz związkiem między konceptualizmem a obrazem, między świadomością a podświadomością.

Seria What You See is Not Here Tomorrow obejmuje 25 dużych obrazów (12 prac w Londynie, 13 we Wrocławiu) – o jeden więcej niż standardowe 24 godziny na zegarze (w przeciwieństwie do 12-godzinnego formatu czasu stosowanego w USA) – które razem tworzą spójną całość. Każdy element czarnych olejnych obrazów na jucie to starannie dobrane odniesienie do polityki lub pamięci – zarówno osobistej, jak i zbiorowej. Stawiając pytania o pamięć materiału i medium fotografii, artysta tworzy unikalne połączenie między podmalówką olejną a transferami fotograficznymi, zawierającymi detale wskazówek zegarów pochodzących głównie z fasad kościołów. Każdy obraz zawiera transfer umieszczony w innym miejscu, swobodnie nawiązując do rytmu ruchu przeciwnego do wskazówek zegara. Niektóre z nich są bardziej precyzyjne, ujawniając struktury lub konkretne elementy mechanizmu zegara, podczas gdy inne przyjmują bardziej abstrakcyjny i organiczny charakter. Ciemne, puste i surowe powierzchnie odwołują się do teorii czarnych dziur – symbolicznego początku, a zarazem nieskończoności – oraz idei niewidzialności. W londyńskiej odsłonie wystawy, serii towarzyszą prace w szczegółowym formacie, z globalną podmalówką i fotograficznymi transferami, gdzie cała powierzchnia mniejszych płócien staje się przestrzenią dialogu między warstwami malarskimi a fotograficznymi, nie pozostawiając pustej przestrzeni.

Instalacja site-specific we Wrocławiu, wykonana ze starych mebli, oraz rzeźby wykorzystujące nogi stołów w Londynie, są łącznikiem między obiema ekspozycjami. W świecie, w którym manualna, rzemieślnicza praca wykonywana przez ludzi jest coraz mniej doceniana przez społeczeństwo, a praca intelektualna wynoszona na piedestał, czas wolny oraz czas spędzany w pracy są coraz bardziej kontrolowane – czy to przez nas samych, czy przez wielkie korporacje. Produktywność, efektywność i kult pracy intelektualnej, napędzane dążeniem do wyższego statusu społecznego, zyskują pierwszeństwo. Bezcenne, naznaczone czasem blaty stołów z epoki PRL-u i historycznych, noszące ślady narzędzi pracy, stanowią istotne tło do krytycznej refleksji nad koncepcjami czasu we współczesnym kapitalizmie. Nogi jednego z najstarszych obiektów posłużyły artyście jako półorganiczne formy, pełniące funkcję świeczników liturgicznych. Zegar świecowy, starożytny wynalazek, był jedną z pierwszych prób pomiaru czasu podjętych przez człowieka.  Przekształcony w bardziej precyzyjne narzędzie, był osadzony ciężkimi gwoździami, oznaczającymi czas jak minutnik. Gdy świeca wypalała się do określonego punktu, spadający gwóźdź sygnalizował koniec danego przedziału czasowego.

Podczas pracy nad projektem Radek Brousil uczestniczył w kilku rezydencjach, w tym w Residency Unlimited i ISCP w Nowym Jorku. To tam powstały niektóre elementy jego nowych prac, w tym szczegółowe ujęcia uszkodzonych, często dziwacznych lub całkowicie nieczynnych zegarów. Brousil szczególnie obserwował zegary w przestrzeni publicznej – na wieżach kościołów, synagog, ratuszy i innych symbolach władzy politycznej. Fotografie zegarów stały się później punktem wyjścia do jego pracy na płótnie – narzędziem do opowiedzenia historii o naszej relacji z regułami czasu. Kiedyś pełniące praktyczną funkcję w przestrzeni miejskiej, dziś zegary te częściej stanowią ślady historii i dekoracyjne elementy starej architektury, często poddawane renowacji.

Silny kontrast między zawrotnym tempem życia w Nowym Jorku a niemal monastycznym skupieniem, którego doświadczył w Egon Schiele Art Center w czeskim Krumlovie, miał głęboki wpływ na jego proces twórczy. Jak sam mówi, w Krumlovie pracował jak mnich – zanurzony w medytacyjnym rytmie, stopniowo odkrywając to, co naprawdę chciał wyrazić w swoich obrazach. To właśnie tam powstały fundamenty wystawy rozpiętej na dwie przestrzenie. Prezentowane prace są czymś więcej niż tylko wynikiem artystycznych eksperymentów – ich proces, etapy i przemieszczanie się między różnymi miejscami stały się integralną częścią tej narracji. Rozwijające się w czasoprzestrzeni dwie wystawy zmierzają w kierunku idei o wymiarach politycznych, systemowych i duchowych.

Odnoszące się do dekonstrukcji czasu transfery Brousila stają się poetyckimi archiwami podświadomości, które nachodzą na świadomą narrację obrazów podążającymi w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Poprzez subtelnie wykorzystane symbole upadłych reżimów, projekt przybliża nam ulotne zdarzenia i refleksje na temat konsekwencji ludzkich zachowań, takich jak ukryty rasizm, eskapizm czy presja dostosowania się do uniwersalnych cykli życia w patriarchalnym społeczeństwie. Jutowe worki do przechowywania, liny i zegary do mierzenia oraz elementy architektoniczne do podświadomego śledzenia śladów ludzkiej historii i władzy.

tekst: Natalia Barczyńska

***

Radek Brousil to czeski artysta mieszkający i tworzący w Pradze. Pracuje z tkaninami, a także z ceramiką, filmem, fotografią i wideo. Jego tematyka dotyczy społecznych świadectw, prezentując aktywistyczny wyraz wobec niepewnej przyszłości. Brousil definiuje problemy społeczne, kulturowe i środowiskowe, używając nieoczekiwanych interpretacji i terminologii, a także wybiera raczej spojrzenie na te kwestie w sposób symboliczny, osobisty i emocjonalny.

Wystawa pt. Ciężar afirmacji to wielowarstwowa narracja, w której granice pomiędzy materią ożywioną i nieożywioną ulegają zatarciu. Anna Maria Zuzela eksploruje intymność, cielesność i napięcie między formami organicznymi a produktami ludzkiej działalności. Jej twórczość rzeźbiarska skłania do namysłu nad kruchością i odpornością, z niezwykłą wrażliwością poruszając współczesne dylematy, takie jak presja, której poddawane jest ciało – zwłaszcza ciało kulturowo wyobcowane i napiętnowane.

Prace artystki często charakteryzują się warstwową strukturą, przypominającą powierzchnię skóry – przestrzeń chłonącą, ale i opierającą się działaniu czynników zewnętrznych, podlegającą nieustannym procesom przemiany. W swojej twórczości stosuje podejście performatywne, wykorzystując ceramikę, metal i tekstylia do konstruowania form zawieszonych pomiędzy efemerycznością a trwałością, naturalnością a przemysłową precyzją, tym, co ludzkie i nie-ludzkie.

Takie przenikanie się form skłania do uważnego zastanowienia się nad zagadnieniami pożądania, wrażliwości i transformacji, jednocześnie proponując alternatywne spojrzenie na czas, w którym przeszłość i teraźniejszość splatają się w jedną, nieustannie ewoluującą narrację. Poprzez swoje obrazy i instalacje rzeźbiarskie Anna Maria Zuzela bada materialność i procesy przemiany, oscylując pomiędzy precyzyjnie kontrolowaną techniką a nieprzewidywalnością technik manualnych. W ten sposób powstają dynamiczne, dotykowe instalacje, w których elementy organiczne łączą się z industrialnymi. Jej prace skłaniają do krytycznej refleksji nad naturą intymności oraz sposobami, w jakie ciała, obiekty i obrazy istnieją w przestrzeni i zapisują się w pamięci.

On the closing day of “The Ark” group exhibition, Krupa London presents four sound, voice, and movement performances hosted by one of participating artists Natalia Januła. Engaging bodies, space, and sonic landscapes, the event extends the artist’s interest in organic transformation and interconnected systems.

Hollie Miller & Craig Scott will explore the interplay of bodily movement and sound, using fetal motion sensors to activate an evolving sonic environment. Karolina Łebek will present an experimental composition intertwining folk instrumentation with digital soundscapes. Aprigoat & David will create a semi-improvisational performance merging modular synthesis and sample manipulation into surreal sonic narratives. Agnieszka Szczotka will perform a spoken word piece bridging memory, language, and presence.

Join us for activation of “The Ark”, where shifting forms and resonant bodies bring the exhibition into live motion.

THE ARK – closing event & performance programme 

Agnieszka Szczotka

Hollie Miller & Craig Scott

Aprigoat and David

Karolina Łebek

hosted by Natalia Janula